حق بر آموزش، به عنوان یک حق بشری، از مهمترین حقوق مصرح در اسناد بینالمللی و داخلی برای همه انسانها می‌باشد و در اسناد بینالمللی هم چون اعلامیه جهانی حقوق بشر و قوانین داخلی ایران مانند قانون اساسی مورد اشاره قرار گرفته است. از حساسترین طیف‌های برخوردار از حق بر آموزش، کودکان توانخواه ذهنی هستند که زمینه‌ها و دلایل مختلفی ممکن است آنان را در رسیدن به حق خود با موانعی مواجه نماید. مسلم است که کم‌توانی نباید مانع برخورداری کودکان از این حق مهم بشری گردد؛ اما متاسفانه در عمل ما شاهد چالش‌ها و مشکلاتی در حوزه بینالمللی و داخلی در ایران که مانع تحصیل و آموزش به موقع و مناسب کودکان توانخواه ذهنی می‌باشند، هستیم. از مهمترین مشکلات در این رابطه، خلأ قانونی و به تبع آن کاستی‌ها و نواقص اجرایی در نظام داخلی برای حمایت و تأمین همه جانبه حق بر آموزش در مورد کودکان توانخواه ذهنی است. در این رابطه لازم است، قانون‌گذار با توجه به وضعیت خاص کودکان توانخواه ذهنی، به این موضوع توجه ویژهای مبذول دارد.
