گروه حقوق جزا و جرم‌شناسی، دانشکده حقوق و علوم سیاسی، دانشگاه علامه طباطبایی، تهران، ایران.
چکیده: (213 مشاهده)
زمینه و هدف:اختلال کم‌توجهی- بیش فعالی یکی از اختلالات شایع دوران کودکی است که عوامل مختلفی می‌توانند سبب ایجاد آن در کودک باشند. در صورت عدم‌تشخیص و درمان به‌موقع، این اختلال می‌تواند تا بزرگسالی ادامه داشته باشد و تبعات مختلفی برای فرد بر جای بگذارد. در این مقاله سعی بر آن است که ارتباط میان اختلال بیش فعالی و ارتکاب جرم مورد بررسی قرار گیرد. روش:این مطالعه به‌صورت توصیفی و با استفاده از بررسی منابع مختلف کتابخانهایو مصاحبه با روانشناسان کودکان استثنایی و مددکاران اجتماعی دادگاه اطفال، انجام گرفته است. یافته‌ها:در نتیجه بررسی‌هایی که انجام شد به نظر می‌رسد کودکان بیش فعال به دلیل عدم توانایی بازداری ارادی در رفتارشان، همواره در معرض ارتکاب جرم قرار داشته باشند. عدم مداخله به‌موقع برای درمان و حل مشکلات کودکان مبتلا به این اختلال موجب انتقال این مشکلات به دوران بزرگسالی می‌شود که این امر خود می‌تواند زمینه افزایش و تداوم رفتارهای پرخطر و ابتلا به اختلالات دیگر را فراهم آورد. نتیجه‌گیری:در میان شیوه‌های مختلف پیشگیری از جرم، به نظر می‌رسد پیشگیری اجتماعی و به‌خصوص پیشگیری رشدمدار، در جلوگیری از ارتکاب جرم در آینده کودکان مبتلا به بیش فعالی مؤثر باشد.
