دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرج، کرج، ایران.
چکیده: (714 مشاهده)
پدوفیل به عنوان یکی از اختلالات روانی پارافیل و از گروههای کودک آزاری در پدوفیلهای دگرجنس خواه، همجنس گرا و دوسوگراست. این بیماری ناشی از احساسات و تخیلات فرد بوده و یکی از بهترین روشهای شناسایی پدوفیلیها نیز بررسی واکنشهای غریزی فرد نسبت به محرکهای صوتی و تصویری مربوط به کودکان است. نتایج حاصل از این پژوهش با تکیه بر روش توصیفی- تحلیلی و با استفاده از ابزار کتابخانهای دربردارنده آن است که این اختلال، درمان مشخص و قابل قبولی ندارد و اقداماتی نیز که از طرف صاحبنظران مطرح شده عمدتاً شامل درمان دارویی و ناتوانسازی جنسی است. در این رابطه چگونگی واکنش نظام حقوقی در پیشگیری از ارتکاب جرم بسیار مؤثر است زیرا فرد پدوفیلی همانند سایر بزهکاران در ابتدای امر اقدام به بررسی هزینه جرم میکند و اگر ببیند حکومت، حامی فعل مورد نظر است و او میتواند در پشت نقاب یک بیمار پنهان شود اقدام به انجام بزه مورد نظر مینماید؛ لیکن میزان مجازات بالا میتواند نوعی بازدارندگی جدی جهت پیشگیری از جرم باشد. در ایران با توجه به موارد اخیر و منطبق با فقه اسلامی برای مرتکبین این جرایم همراه با داشتن عناصر تشکیل دهنده جرم مجازاتهایی طبقهای در نظر گرفته شده است؛ بدین نحو که قانونگذار در موادی از قانون اقدام به جرمانگاری اعمالی برخلاف شؤون نسبت به کودکان نموده و مجازات حبس و شلاق را در نظر گرفته و در موادی دیگر در صورت بروز اعمال جنسی مانند تفخیذ و مساحقه مجازاتی سنگینتر و در صورت انجام رفتار زنا و لواط مجازات به مراتب بالاتری را در نظر گرفته است.
Samavati Pirouz A, bigdeli H. The Measures of Reacting to Pedophiles in Offenses against Children; Punishment or Treatment?. Child Rights 2020; 2 (7) :11-29 URL: http://childrightsjournal.ir/article-1-39-fa.html
سماواتی پیروز امیر، بیگدلی حسن. چگونگی پاسخدهی به پدوفیلیها در جرایم جنسی علیه کودکان؛ مجازات یا درمان؟. فصلنامه حقوق کودک. 1399; 2 (7) :11-29