با رشد و توسعه شهرنشینی در جهان، دولت‌ها با چالش‌های مختلفی در حوزه حقوق گروه‌های خاص شهروندان از جمله کودکان مواجه می‌باشند، چرا که کودکان به علت شرایط خاص سنی و رشدی خود نیازمند توجه بیشتری نسبت به سایر شهروندان عادی هستند و از حقوق ویژهای برخوردارند. اما شهرها نه تنها برای کودکان طراحی نشده‌اند بلکه آنها را از کمترین حقوق ویژه خود نیز بهره‌مند نمی‌سازند. مسلما مهمترین سند حقوقی کودکان، کنوانسیون حقوق کودک می‌باشد. کودکان از حقوق مختلفی برخوردارند که در کنواسیون حقوق کودک منعکس گردیده‌اند، اما آنچه که مد نظر تحقیق حاضر می‌باشد یافتن پاسخ این پرسش است که: حقوق کودکان در حوزه حقوق شهری چیست؟ ضرورت شناسایی حقوق کودکان در حوزه حقوق شهری از آن جهت واجد اهمیت است که آنها به عنوان یکی از مهمترین ارکان جامعه در معرض بیشترین آسیب‌ها و تهدیدهای اجتماعی، اقتصادی، بهداشتی و آموزشی قرار دارند و با توجه به نوپایی شناسایی حقوق کودکان در شهرها در سطح جهانی و بخصوص در ایران و تلاش‌های سازمان‌های بین‌المللی نظیر یونسف بر ارتقای بیش از پیش این حقوق، انتظار می‌رود مدیران و سیاست‌گذاران شهری اقدامات مقتضی را در این حوزه به انجام برسانند. بر همین مبنا تحقیق حاضر با مطالعه حوزه‌های مختلف اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی موثر بر حقوق کودکان در شهرها، با شیوه گردآوری اطلاعات به روش کتابخانه‌ای و بررسی داده‌ها به طریق توصیفی- تحلیلی، در صدد تبیین مهمترین حقوق کودکان در شهرها از جمله: حق عدم تبعیض، حقوق کودکان معلول، حق شنیده شدن، برخورداری از امنیت اجتماعی، حق بر سلامت، حق بر تحصیل و حق بر بازی و تفریح می‌باشد. نتیجه اینکه: هر چند اقدمات نظری خوبی از سوی نهادهای شهری ایران در این حوزه صورت گرفته است، با این حال ناگفته پیداست که در عمل تا رسیدن به وضعیت مطلوب کودکان فاصله بسیاری وجود دارد.
