زمینه و هدف: فضای مجازی پدیده‌ای نوظهور که علیرغم مزایای آن، اما همواره آسیب‌های گوناگونی همچون آسیب‌های اخلاقی، شخصیتی، خانوادگی و اجتماعی برای افراد جامعه و به طور خاص برای گروه‌های حساس نظیر کودکان و نوجوانان که آسیب‌پذیرترین قشر جامعه می‌باشند، به دنبال داشته است. این پدیده نوین، طی سال‌های اخیر چنان با زندگی روزمره افراد درهم آمیخته که در واقع جزء لاینفک زندگی مردم محسوب شده است، به طوری که نمی‌توان زندگی بدون آن را متصور شد. در همین راستا، حق دسترسی کودکان به فضای مجازی به رسمیت شناخته شده و به دلیل حمایت از آنان در برابر آسیب‌های فضای مجازی، قوانین و مقرراتی در سطح بین‌المللی و در حقوق داخلی کشورها، از جمله ایران به تصویب رسیده است. در پژوهش حاضر با هدف واکاوی آسیب‌های برآمده از فضای مجازی بر کودکان و ارائه راهکارهای پیشگیرانه در جهت کاهش آسیب‌های ناشی از آن و نیز به بررسی قوانین مصوب در این زمینه در نظام حقوقی ایران پرداخته شده است.
روش: این پژوهش به روش توصیفی ـ تحلیلی و روش گردآوری اطلاعات با اتکا بر داده‌های کتابخانه‌ای می‌باشد.
یافته‌ها: یافته‌های پژوهش نشان می‌دهد تدابیر و راهکارهای اتخاذی به منظور پیشگیری و کاهش آسیب‌های ناشی از فضای مجازی بر کودکان، می‌تواند مؤثر واقع شود و از پیامدهای زیانبار جلوگیری به عمل آورد.
نتیجه‌گیری: نتایج پژوهش بیانگر آن است که بسیاری از جرائم و آسیب‌های فضای مجازی بر کودکان ناشی از عدم آگاهی است، لذا از طریق راهکارهای حمایت‌محور، از جمله قوانین حقوقی و اقدامات پیشگیرانه نظیر بسترسازی فرهنگی، ارتقای سواد رسانه‌ای و به تبع آن، آگاهی‌دادن به کودکان از طریق آموزش نحوه استفاده صحیح از این تکنولوژی توسط خانواده ثمربخش واقع شود و از بروز بسیاری از آسیب‌های ناشی از فضای مجازی پیشگیری خواهد شد.