گروه روانشناسی، دانشگاه پیام نور، واحد بویین زهرا، بویین زهرا، ایران.
چکیده: (245 مشاهده)
زمینه و هدف:آموزش، از مهمترین ابعاد حقوق کودکان است و کیفیت اجرای آن نقش بسزایی در تأمین این حق دارد. این مسأله در مورد کودکان با نیازهای ویژه از اهمیت و حساسیت خاصی برخوردار است. با شیوع پاندمی کرونا در جهان ضرورت آموزش‌های غیرحضوری اجتناب‌ناپذیر گردید. در ایران نیز آموزش غیرحضوری از جمله در سطوح پایه با استفاده از نرم‌افزار شاد، شکل گرفت که کماکان در بسیاری از مدارس ابتدایی جریان دارد. این تحقیق با هدف تأثیر این نوع آموزش بر وضعیت پیشرفت تحصیلی کودکان با نیازهای ویژه انجام گردید. روش:در این تحقیق با استفاده از روش توصیفی پیمایشی و پرسشنامه محقق‌ساخته مبتنی بر پرسشنامه پیشرفت تحصیلی مقتبس از پژوهش‌های فام و تیلور۱۹۹۴، جامعه آماری، معلمان مدرسه استثنایی شاهد فردیس کرج انتخاب شدند و تجزیه و تحلیل داده‌ها، با استفاده از آزمون خیدو و آزمون فریدمن و با نرم‌افزار Spss نسخه 24، انجام گردید. یافته‌ها:یافته‌ها نشان داد تأثیر نرم‌افزار شاد در آموزش غیرحضوری، از جنبه کارایی نرم‌افزار و کارآمدی آن نسبت به سایر روش‌های آموزش غیرحضوری و همچنین به واسطه ایجاد برنامه مشخص برای آمادگی در ارزیابی‌ها، مثبت ارزیابی می‌شود؛ با این حال به جهت غیرحضوری بودن آموزش، برایند کلی نظرات، تأثیر منفی بر پیشرفت تحصیلی دانش‌آموزان در قیاس با شیوه حضوری در پایان سال بود. همچنین، این نوع آموزش به واسطه ایجاد کاهش عملکرد در زمان ارزیابی حضوری، کاهش مهارت‌های نوشتن و خواندن و پرت شدن حواس دانش‌آموز به دلیل حضور در منزل، می‌تواند تأثیر منفی بر پیشرفت تحصیلی داشته باشد. نتیجه‌گیری:آموزش غیرحضوری به‌ویژه با رفع نقایص سخت‌افزاری و نرم‌افزاری و همچنین جایابی فرهنگی و درک متقابل معلمین و والدیـن و دانش‌آموزان، از برخی جهات فرصتی برای افزایش پیشرفت تحصیلی است اما آموزش حضوری نیز به واسطه کارکردهای خود کماکان باید مورد توجه و تأکید نظام آموزشی باشد.
